Op zoek naar vrienden

Fireball liep door het kamp en zuchtte. Dit was het dan. Haar kleine zielige roedeltje met haar kleine, zielige kampje. Zij zou er iets groots, en moois van kunnen maken. Maar niet in haar eentje. Dit woud leek ook steeds leger te worden. Misschien was het alleen haar aanwezigheid. Misschien liep er ook iets anders rond waar zij geen weet van had, maar dat leek haar heel onwaarschijnlijk, want elke dag deed ze haar ronde door het voor 1 wolf veel te grote territorium. Het was niet normaal, maar waarom moest een roedel uit alleen maar wolven bestaan? Het eerstvolgende wezen dat ze tegen kwam, zou ze tegen gaan praten. En als hij aardig was, misschien zelfs uitnodigen. Wat het ook mocht zijn. Al was het een hagedis. Zelf herten, zou ze voor een keer niet op gaan jagen. Een roedel betekend niet alleen vriendschap, maar ook veiligheid. Wie in haar roedel zat, zou ze beschermen met haar leven.
Ze zat te denken terwijl ze liep. Totdat ze uit haar ooghoek iets zag bewegen. Ze wist niet wie, of wat het was, maar ze keek in de richting en schreeuwde: Hé, blijf staan. Als het een prooidier was, zou het waarschijnlijk toch wegrennen door het kabaal, maar toch hoopte ze het beste.